کاهش استرس حمل در گوساله ها

گوساله ها، علاوه بر آنکه استرس جدایی از مادرشان را متحمل می شوند، باید از مراحل واکسیناسیون، قرار گرفتن در مکانی جدید و اخته کردن نیز بگذرند. علاوه بر آن، سفری طولانی در پیش دارند تا به فارم جدیدی منتقل شوند.
تارا فلیکس (Tara Felix)، استاد دانشگاه پنسیلوانیا و متخصص توسعه گوشت گاو، در این باره اظهار داشت: “در این سن، استرس بسیار زیادی به گوساله ها وارد می شود”.
دامپروران باید تا آنجا که ممکن است، فرآیند نقل و انتقال گوساله ها را آسان تر کنند. اگر گوساله ها در این مرحله مریض شوند، هرگز از نظر عملکرد یا کیفیت لاشه ، شبیه به هم سن و سالان خود نخواهند شد.
زمانی که گوساله به فارم می رسد، باید آب و علفی با کیفیت متوسط جهت مصرف در دسترس داشته باشد. در صورتی که علوفه همراه با آب جاری در دسترس گوساله ها باشد، این کار باعث می شود که گوساله ها علاوه بر شنیدن صدای آب، خود آن را نیز ببینند.
دامپروران، برای انتخاب نوع علوفه، باید از فروشندگان مربوطه سوال کنند که با چه علفی کار تغذیه را آغاز نمایند.
برای این مرحله، علوفه هایی با ساقه بلند، بهترین گزینه انتخابی می باشند زیرا برای پر کردن شکم گوساله ها، بسیار به صرفه تر از علوفه هایی با کیفیت بالا هستند.
قرار دادن رول های علوفه در وسط آغل، فکر خوبی نیست. گوساله هایی که به تازگی از شیر گرفته شده اند، بیشتر تمایل دارند تا در اطراف حصارها حرکت کنند و در نتیجه برای غذا خوردن، به وسط آغل نمی روند.
گوساله ها عموما قبل از آن که غذا خوردن را در آخور آغاز نمایند، به 21 روز زمان احتیاج دارند.
گوساله هایی که  به تازگی وارد آخور شده اند، با طیف وسیعی از مواد غذایی روبرو می شوند؛ در نتیجه دامپروران باید از این سه هفته ابتدایی، نهایت استفاده را ببرند تا گوساله ها قوی تر شوند.
دامپروران، ابتدا باید میزان خوراک مصرفی را محدود سازند. اگر گوساله ها بتوانند هر زمانی که نیاز دارند به آخور دسترسی داشته باشند، عادت های غذایی نادرستی در آن ها پرورش می یابد.
زمانی که گاودار وارد آخور می شود، گوساله ها باید کمی گرسنه باشند. فلیکس می گوید: «به گوساله ها یاد بدهید که آمدن شما به معنای غذا خوردن است».
گاوداران در طول این دوره، اغلب با کمبود پروتئین مواجهند. فلیکس در این باره اظهار داشته است: «از آن جایی که پروتئین، ماده ای گران قیمت است، معمولا از بررسی وضعیت پروتئین مواد خوراکی گوساله ها گریزانیم. این گرانی قیمت، حقیقت دارد اما به این فکر کنید که آیا پروتئین، گران قیمت تر و ارزشمندتر است یا گوساله 200 کیلویی؟»
گوساله ها باید یک جیره غذایی بر پایه دانه ها داشته باشند. مدتی طول می کشد تا میکروب های معده نشخوارکنندگان، به غذای جدید عادت کنند.
میزان درصد دانه در رژیم های غذایی، می تواند هر پنج تا هفت روز و بر اساس عملکرد گوساله ها افزایش یابد. بهتر است که این روند، به آرامی پیش رود تا بعدها با مشکلی مواجه نشوید.
استفاده از بعضی علوفه ها در جیره غذایی، می تواند عملکرد را بهبود بخشد، اما فلیکس، علوفه رول شده را پیشنهاد نمی کند. وی معتقد است که اگر به گوساله ها اجازه دهید که خودشان برای غذا خوردن تصمیم بگیرند، برنامه غذایی آنها با مشکل رو به رو می شود.
فلیکس اعتقاد دارد که گاوها در مورد مصرف مواد خوراکی و در زمینه تولید مثل، اغلب تصمیم گیری نادرستی دارند. گاوها معمولا علوفه ها را برای خوردن انتخاب می کنند در حالی که مصرف دانه ها، رشد گوساله ها را سریعتر می کند.
تاریخچه طولانی ایالت پنسیلوانیا در زمینه گاوهای شیری، ممکن است گاوداران را در مورد فرآوری مواد خوراکی، سختگیرتر کند. علوفه ها و دانه های مخصوص گاوهای گوشتی، نباید به اندازه گاوهای شیری شکسته  شوند.
گاوداران، نباید نگران ترکیبات تشکیل دهنده جیره های غذایی باشند. وجود چهار مورد از این مواد، کافی می باشد. فلیکس خاطر نشان کرد: «اهمیت تاثیر جیره های غذایی را به یاد داشته باشید».
داشتن جیره هایی که مقدار کاملا دقیق و مناسبی از پروتئین و انرژی را داشته باشند، واقع گرایانه نیست. در یکی از کلاس های پروفسور فلیکس، یکی از دانشجویان جیره ای را طراحی کرد که 12 درصد آن، متشکل از روغن سویا بود؛ این جیره، خاصیت بسیار چسبنده ای داشت. یکی دیگر از دانشجویان، دوز بالایی از داروی کوکسیدیوز را به جیره غذایی اضافه کرد که کار بسیار خطرناکی بود.
بعضی مواد از قبیل پودر خون و پنبه دانه، به علت قیمت بالایی که داشتند، باید از جیره غذایی گاوها حذف می شدند.
از آن جایی که جیره غذایی گاوها، به جیره غذایی بر پایه دانه تغییر داده شده است، گاودارها انتخاب های متنوعی برای مواد خوراکی مصرفی خود دارند.
ذرت، با داشتن رطوبت بالا، انرژی زیادی را به گاوها می رساند اما گاوداران کمابیش مجبورند که از این ماده غذایی در فارم  استفاده نمایند.
سیستم های تولیدکننده بخار آب نیز به اندازه ذرت های با رطوبت بالا، انرژی تولید می کنند اما هزینه این سیستم ها بالا است.
سیلاژهای ذرت که در ایالت پنسیلوانیا رواج دارند، برای پرورش گاوها بسیار خوب و مناسب هستند اما برای پایان دادن به پرورش آن ها کافی نمی باشند.
دانه های کوچک، باید خرد و شکسته  شوند تا میکروب ها به حداکثر سطح تماس دسترسی داشته باشند؛ زیرا ذرات کوچک، در دستگاه گوارش گاوها به سرعت حرکت می کنند.
تلاش برای موفقیت در امر پرورش گاوها، از قبل از ورود آنها به اصطبل آغاز می شود.
دامپرورانی که در مقیاس کوچک گاوداری می کنند، باید طبق برنامه عمل کنند. اگر فردی به درستی به وظیفه خود عمل نکند، در کار بقیه افراد هم مشکل ایجاد می شود.
این بدان معناست که در گاوداری های کوچک نیز نیازهای مرتبط با وزن و نژاد، فرآیند جابجایی گاوها و بردن  آنها به محلی که لازم است، باید به صورت همزمان در نظر گرفته شود.
بعضی از دامداران، به داشتن گاوهای کوچک تر علاقه دارند اما دامدارانی که زمین های بزرگ دارند، گوساله های بزرگ تر را ترجیح می دهند زیرا می توانند  به میزان بیشتری به آنها غذا بدهند و آن ها نیز سریع تر رشد می کنند.
اگر گوساله ای، بیماری مزمن یا بیضه نزول نکرده داشته باشد، نباید به آخور فرستاده شود. گوساله های اخته قبل از آن که به آخور فرستاده شوند، باید درمان شوند.
عادت دادن گاوها به انسان نیز، کمک بزرگی به صاحبان اصطبل ها می نماید.
پرورش دهندگان گوساله ها، با حفظ جزئیات ثبت و فراهم کردن محصولاتی با کیفیت، می توانند طبق برنامه پرورش گوساله، پیش بروند.