6 مواد کاربردی در جیره غذایی

1. آنتی اکسیدان ها
خوشبختانه آنتی اکسیدان های خوراکی به میزان کافی وجود دارند و ما نیز به میزان فراوان به آنتی اکسیدان های موجود در پروتئین های حیوانی نیاز داریم. بله ویتامین های دیگر مانند E و C و سلنیوم هم بسیار مفید هستند اما چرا بایستی تا همینجا کفایت کند؟ ارگان ها و اعضای بدن نیاز به مصرف میزان بالایی آنتی اکسیدان دارند. همگی می دانیم که برای مقابله با بسیاری از بیماری ها و استرس ها بدن حیوان نیز به آنتی اکسیدان ها نیاز دارد. شخصاً معتقدم که آنتی اکسیدان در میان مکمل ها به زودی جایگاه اول را به خود اختصاص می دهد.

2. تقویت سیستم ایمنی بدن
به خوبی اطمینان دارم که تقویت کننده های سیستم ایمنی وجود دارند اما با استقبال چندانی رو به رو نیستند. نمی دانم آیا بازار آن به خوبی فعال نبوده و یا اساساً دستیابی به ایمنی سخت و دشوار است؟ موفقیت واکسن ها در دستیابی به ایمنی و سلامت مثالی واضح و روشن است. از آنجائیکه هر روزه ویروس ها و باکتری هایی با سویه های جدید ظاهر می گردند بنابراین نیاز به محصولات و تولیداتی که سیستم ایمنی بدن را تقویت می کنند افزایش یافته است.

3. ترکیبات ضد ویروس
بالا بردن سیستم ایمنی بدن حتی با کمک واکسن ها خوب است اما کافی نیست. دسترسی به محصولاتی که با افزودن آن به آب یا خوراک حیوان، حداقل تأثیرات ویروسی را کاهش دهد بسیار لازم و حیاتی است – به ویژه در دنیای امروز که انواع بیماری های ویروسی نه تنها بازدهی بلکه زندگی حیوان را تحت تأثیر خود قرار می دهد.

4. منابع پروتئینی بدیع
این بخش آسان تر از سایرین است. پیش از این هم شاهد بودیم که از انواع حشرات ، کرم ها و از این دست به عنوان منبع پروتئینی استفاده شده است. اتحادیۀ اروپا نیز در سدد منبعی جایگزین برای کنجالۀ سویا می باشد. بنابراین بایستی به دنبال منابع پروتئینی بدیع و مبتکرانه – و نه جدید – بود و برخی استفاده از آشغال های آشپزخانه (پوست میوه ها و غیره) را به عنوان حرکتی سازگار با محیط زیست معرفی می کنند. اما این کار سالهاست که غیر بهداشتی و مغایر با سلامتی شناخته شده و ممنوع شده است. از نظر من دریا می تواند منبع خوبی برای گرفتن پروتئین های بدیع باشد و تلاش هایی هم برای به دست آوردن مواد مغذی از جلبک ها شده است.

5. ضد عفونی کننده های خوراک
نکته ای غیر متداول در اینجا وجود دارد. بله ما می توانیم که مقدار زیادی از اسیدهای ارگانیک به خوراک بیافزاییم اما نه تنها تمامی مواد آلوده را نمی زداید بلکه حیوانات هم طعم آن را دوست ندارند.  همچنین می توانیم با تاباندن اشعۀ ایکس به خوراک آن را استریلیزه کنیم اما در آنصورت هزینۀ خوراک حیوان از تغذیۀ انسان گران تر خواهد شد. یا همانگونه که در برخی کشورها رایج است می توانیم خوراک حیوان را بپزیم اما در اینصورت نیز مقدار زیادی از مواد مغذی خود را از دست می دهد و از همه بدتر اینکه هیچ چیزی وجود ندارد که مانع از آلودگی مجدد خوراک گردد. بنابراین ما به محصولی مغذی و متابولیک نیازمندیم که به جز مواد مغذی مورد نیاز، همه آلودگی را از بین ببرد.

6. تقویت کنندۀ طعم و ساختار خوراک
ما با انتخاب مواد اولیه و همچنین افزودن مقادیر زیاد طعم دهنده ها و ادویه جات می توانیم غذایی را که می خوریم خوش طعم سازیم اما ساختار آن چطور؟ هر کس غذای خود را دوست دارد به نحوی میل کند مثلاً من دوست دارم استیک خود را نیمه پز بخورم در حالیکه همسرم استیک پخته ای در حد سوخته دوست دارد و دوستم آن را خام دوست دارد. بنابراین وقتی هر کدام از ما دربارۀ غذایی که می خوریم سلیقه ای داریم چطور انتظار داریم که حیوانات مختلف راضی به طعم همیشگی سویا و ذرت باشند ؟ مثلاً شاید در مقایسه با مرغ ها، خوک ها از خوراکی آبدارتر لذت ببرند؛ مرغ ها از خوراک نیمه مرطوب و برخی دیگر از گونۀ حیوانات مانند سگ ها از خوراک های چیپسی لذت ببرند.
البته موضوع آنقدرها  هم حاد و بغرنج نیست چرا که وقتی حیوان گرسنه باشد هر چیزی که به او بدهی می خورد اما از آنجائیکه هدف ما بالا بردن میزان جذب خوراک و مواد غذایی به علاوۀ بازدهی حیواناتی با ژنتیک بالاست بنابراین بایستی روی این موضوع نیز وقت بگذاریم.