بیماری تاول بالشتک ( قسمت اول )

بیماری تاول بالشتک

در برخی کشورها، عدم وجود زخم ها و ضایعات در کف پای طیور، معیاری برای سنجیدن رفاه طیور محسوب می گردد. به علاوه، مصرف پای طیور در اکثر کشورها رایج است. بنابراین می توان اینگونه نتیجه گرفت که ظهور زخم در کف پای طیور مساویست با خسارات و زیان در مرغداری. اما این زخم ها چگونه بروز می کنند؟ هنگامی که زخم ها به مدت طولانی در معرض بستر کاهی مرطوب مرغداری قرار می گیرد، تَرَک های ریزی در لایه های زیرین پوستی ظاهر می شوند که مکان مناسبی برای هجوم باکتری هایی مثل استافیلوکوکس اورئوس می شود. علاوه بر این، گاز آمونیاک نیز به لایه های بالایی پوست نفوذ کرده و روند پوسیدگی ظاهری ضایعات را تسهیل می بخشد. در مراحل پیشرفته تر، باکتری منجر به التهابات دردناک، جراحات عمیق، و آماس پا می گردد. یکی از تبعات آن اینست که تغییراتی در رفتار و عملکرد پرنده دیده می شود و با کاهش تحرّک پرنده، میزان تغذیۀ او نیز کاسته می شود. نهایتاً به دلیل تماس مداوم التهابات با بستر کاهی مرغداری، باکتری و عفونت به سایر طیور هم منتقل می شود – چرخۀ خطرناکی که بایستی هر چه زودتر قطع گردد.

رطوبت بستر کاهی مرغداری ناشی از سوء مدیریت است که متعاقباً اختلالاتی مثل استرس طیور، مشکلات روده ای و گوارشی و تغذیه ای به دنبال خواهد داشت. مدیریت در تغذیۀ خوب و به اندازۀ طیور، در کاهش رخداد بستر کاهی مرطوب بسیار مؤثر است و متعاقباً خطر ضایعات کف پا هم طیور را تهدید نخواهد کرد. اگر چه تدابیر جدید مدیریتی، مثل تغذیۀ طیور با پلت باعث می شود که حجم عمده ای از مواد مغذی وارد بدن آنها شود و همچنین میزان مصرف خوراک را بالا می برد اما در مقابل، عطش بیشتری را هم به دنبال خواهد داشت. در سال های اخیر، به دنبال افزایش تغذیۀ طیور با خوراک خشک و فشرده، میزان مصرف آب نسبت به غذا افزایش یافته است. ایجاد هر گونه تغییراتی در ذخائر مواد مغذی بدن بر روی دفع آب بدن تأثیرگذار است: غذارسانی بیش از حد مورد نیاز بدن منجر به افزایش دفع فضولات و متعاقباً دفع آب بدن می گردد. در نتیجه، یک رژیم غذایی متعادل با نیازهای طیور می تواند بر روی کیفیت مطلوب بستر کاهی طیور تأثیرگذار باشد.
صحت و سلامت کامل روده ای از عوامل مؤثر در کاهش میزان رطوبت بستر کاهی و به دنبال آن پیشگیری از وقوع عارضات کف پای طیور است. سلامت روده نیز متأثر از رژیم غذایی است. به عنوان مثال، مواد غذایی با قابلیت هضم پایین منجر به افزایش انباشت غذایی و فعالیت میکروبی در رودۀ کوچک و رودۀ کور می گردد. علاوه بر این، از آنجائیکه برخی میکرو ارگانیسم های روده به تجزیۀ اسیدهای صفراوی می پردازند، فعالیت های باکتریایی رودۀ کور منجر به اختلالات چاقی و جذب چربی ها می گردد و در جذب مواد مغذی با بدن میزبان به رقابت می پردازند. گوارش میکروبی در روده ها منجر به تولید متابولیت سمّی، آمین های بیوژنیک و گازهای آمونیاک آزاردهنده ای می گردد که آنها هم به نوبۀ خود به دیوارۀ روده حمله می کنند و منجر به بروز سندروم نشت روده می شوند. در چنین شرایطی، انسجام بافت روده ای کاهش می یابد و منجر به اسهال اسمزی و متعاقباً دفع مقدار زیادی از آب بدن از طریق مدفوع می گردد.