خرچنگ در خوراک طیور ( قسمت اول )

صنعت غذای دریایی کانادا در مناطق نزدیک به اقیانوس اطلس نمی داند که چگونه می تواند از ضایعات و محصولات جانبی استفادۀ بهینه را ببرد. از سوی دیگر، صنعت مرغداری با بهای سنگین خوراک دست و پنجه نرم می کند. حال اگر راه حلی باشد که به نفع هر دو صنعت عمل کند چطور؟

بخش خوراک 60 تا 70 درصد هزینۀ صنعت مرغداری کانادا را در برمی گیرد. کلسیم برای تولید یک تخم مرغ باکیفیت بسیار لازم و حیاتی است و در حال حاضر در مرغداری کانادا از پودر سنگ آهک و صدف به عنوان اصلی ترین منبع کلسیم در جیرۀ خوراک طیور مرغ تخمگذار استفاده می گردد.

طبق نظر کارشناسان استفاده از منابع کلسیم ارزان قیمتی که تأثیر منفی بر روی تولیدات نداشته باشد هزینۀ تولید را برای مرغدار و تولیدکننده پایین می آورد. جایگزین کردن پودر سنگ آهک و صدف با منابع کلسیم موجود در منطقه به دلیل کاهش هزینۀ حمل می تواند به نفع تولیدکننده باشد و چه منبعی بهتر از صنعت غذای دریایی برای مرغداری کانادا!

بیشتر محصولات جانبی این صنعت به عنوان ضایعات در زمین های دفن زباله چال می شوند. این کار نه تنها برای محیط زیست مضر است بلکه کارکنان کمپانی های فراوری برای دفن این محصولات می بایست هزینه هم پرداخت کنند.

پوست خشک شدۀ خرچنگ تقریباً 17.4 درصد کلسیم دارد. در حال حاضر، سالانه در حدود 335 تن پوست خشک شدۀ خرچنگ تولید می شود.

پوست خرچنگ منبع کیتین و آستاگزانتین هم هست. کیتین، پلی ساکاریدی است که در صدف های دریایی و اسکلت خارجی جانوران یافت می شود که از خاصیت پایین آوردن کلسترول برخوردار است و آستاگزانتین آنتی اکسیدانی است که باعث به وجود آمدن رنگدانۀ قرمز در خرچنگ، سالمون، میگو می شود.