مدیریت تلفات مرغ

مرگ و میر معمولاً ناشی از بیماری هاست اما می تواند ناشی از ضعف مدیریت نیز باشد.

برای اینکه علت مرگ و میر مشخص شود معمولاً آزمایشاتی بر روی لاشه انجام می شود. با اینحال بایستی در گزارشات مربوط به نتیجۀ کالبد شکافی نیز دقت شود؛ چرا که اگر گزارش، به دنبال کالبد شکافی از تعداد کمی طیور صورت گیرد از دقت بالایی برخوردار نبوده و نمی توان به این نتیجه اعتماد کرد.

یکی از بهترین تدابیر برای زمانی که تعداد مرگ و میر بالاتر از حد نرمال باشد انجام کالبد شکافی یک بار در هفته است.

پس از جمع آوری داده ها و اطلاعات به دست آمده، آنها را دسته بندی کنید. مثلاً عامل عفونت ، پرولاپس ، سندروم مرگ ناگهانی ، اختلالات رشدی ، لنگی ، و بدون ضایعه . هر کدام را دقیقاً در دسته و گروه خود می گذارید و سپس با استفاده از اطلاعات به دست آمده می توانید نموداری تهیه کنید که علت اصلی مرگ و میر را به شما می گوید.

یکی از دلایل رایج در مرگ و میر طیور می تواند نور ناکافی باشد. جوجه ها نیاز دارند که به وزن مناسب ، ذخیرۀ گوشت و چربی کافی برسند و بالاترین میزان تخمگذاری با پایین ترین میزان مرگ و میر را داشته باشند. جوجه هایی که در شرایط ضعیف نگه داشته می شوند به تحریکات نوری نیز واکنش خوبی نمی دهند و تولید پایین و مرگ و میر بالایی خواهند داشت.

جوجه هایی که در شرایط نامطلوب رشد کرده اند در صورتی که تحریک نوری دریافت کنند ممکن است بر اثر سندروم مرگ ناگهانی ، پرولاپس و یا از این قبیل تلف شوند و یا دچار عوارضی مثل دو زرده شدن تخم مرغ ها در تعداد بالا گردند.

برخی جوجه ها که در شرایط نامطلوب رشد کرده اند رشد مناسبی نخواهند داشت دچار چاقی و اضافه وزن می شوند و تخم مرغ های کم خواهند داشت و یا اصلاً تخم نمی گذارند. همچنین مرغ هایی که اضافه وزن دارند بیشتر از سایر طیور در معرض خطر مرگ و میر قرار دارند.