بایگانی دسته ی مقالات

در موارد مربوط بیماریهای قابل گزارش از قبیل آنفلوآنزای طیور و یا نیوکاسل باید مقامات اداره دامپزشکی را مطلع نمود و تمامی اطلاعات مورد نیاز ثبت گردد . برخی از بیماریها دارای علائمی یکسان در بازرسی پیش و پس از کشتار هستند و انجام تشخیص تفریقی در چنین مواردی کاملا ضروری است. معاینات پس از کشتار در طیور شامل تکنیک های مورد استفاده در بازرسی لاشه و نیز معاینه احشا می باشد .
بازرسی لاشه شامل مشاهده ، ملامسه و بو کشیدن است. رنگ ، شکل و یکنواختی اندام و بافتها می باید بصورت انفرادی ویا بطور کلی مورد مشاهده قرار گیرد . رنگ لاشه طیور بستگی به سن ، جنس ، تغذیه و دمای اسکالدر در طی کشتار دارد. لاشه ها بر اساس نوع پرنده از ? یا ? نقطه میباید آویزان شوند . دستگاه گوارش ، کبد ، طحال و قلب میباید برای معاینه ظاهری و ملامسه در معرض دید قرار بگیرند . یک بازرس گوشت طیور میباید قادر به مشاهده داخل لاشه و تعیین هر گونه ضایعه پاتولوژیک از قبیل تورم کیسه های هوایی ، پریتونیت ، تورم مجرای تخم بر(سالپنژیت) و غیره باشد . آلودگی با مدفوع و صفرا نیز باید مورد مشاهده قرار گیرد . طی معاینات احشا و لاشه باید از هر دو دست استفاده گردد . ضایعات خارجی بر روی لاشه شامل تورم سینوسها ، ترشحات بینی و چشم (در صورت موجود بودن سر) ، ضایعات پوست و مفاصل میباید مورد توجه قرار گیرند .
قضاوت :
در موارد تشخیص بیماریهای نیوکاسل ، لیستریوز ،پسیتاکوز، سالمونلوز ، هاری(بندرت در طیور مشاهده میشود ), آسپرژیلوس ، سرسیاه ، CRD ،لکوز ، آبله ، کلی باسیلوز ، توکسوپلاسموز ، و سل دستور منع کشتار صادر و مرغها معدوم می شوند . و در صورت تشخیص باکتریمی ، ویرمی ،سپتی سمی, آسیت, تومورها و آبسه های متعدد, ضایعات پیشرفته انگلی در عضلات, کشتار در حالت مرگ ,تغییرات شایان توجه در رنگ و بو , کثیف بودن لاشه به نحوی که با فشار آب بر طرف نشود, کل پرنده کشتار شده غیر قابل مصرف است. ضایعات موضعی از قبیل تومورها و آلودگی ها انگلی و آبسههایی که محدود باشند, می باید به وسیله بازرس اصلاح شوند. به هر ترتیب قضاوت نهایی لاشه می باید به وسیله دکتر دامپزشک صورت پذیرد . ضبط لاشه به طور معمول به دلیل ضایعات پاتولوژیک و غیر پاتولوژیک و همچنین دلایل زیبا شناختی انجام میشود .

رنگ یکی از مهم ترین فاکتورها است که در انتخاب و ارزیابی مصرف کنندگان غذا، از جمله مصرف کنندگان تخم مرغ، تاثیر می گذارد. سلامت مرغ برای تاثیر کاروتینوئیدها در رنگ زرده لازم است.
گرفتن نتایج خوب از مرغی که روی تخم خوابیده بستگی زیادی به سلامت و زیست پذیری مرغ دارد. باید برنامه بهداشتی خوبی، از جمله واکسیناسیون، برای طیور وجود داشته باشد تا بهترین حفاظت را در طول مرحله پرورش داشته باشیم. پارامترهای زیست محیطی مرغداری نیز باید به منظور ایجاد بهترین شرایط برای آسایش مرغ ها مدیریت شود. با این وجود، گاه به علت وجود انگل ها(کوکسیدیوز )، کرمها، ویروس ها یا موجودات بیماری زا سلامت مرغ های خوابیده روی تخم تهدید می شود که می تواند بر روی روده ها تاثیر ویژه ای بگذارد و در نتیجه جذب کاروتینوئیدها را مختل کند و زرده تخم مرغ را کم رنگ نماید.از این رو درخشندگی زرده تخم مرغ می تواند به عنوان نشانه سلامت و کارایی خوب کل طیور مرغداری تلقی شود.

اهمیت کاروتینوئیدها در سلامت طیور
در سال 1831، واکنردر(Wackenroder)، کاروتینوئید زرده شفاف را، که بعدها کاروتن نامیده شد، از کاروتینوئید خانواده هویج مجزا نمود و در سال 1837برسلیوس از برگ درختانی که در فصل پاییز رشد کرده بودند، کاروتینوئیدهای زرد استخراج نمود و آن را زاتوفیل نامید. امروزه، 750 ترکیب از خانواده کاروتینوئید شناخته شده است که رنگ های مختلفی را در برمی گیرد، از زرد روشن گرفته تا قرمز تیره. کاروتینوئیدها زمانی که با پروتئین ها ترکیب می شوند می توانند رنگ های سبز و آبی به وجود آورند.
کاروتینوئیدها در طول تاریخ به دلیل مشخصات رنگ زرده تخم مرغ شناخته شده هستند و قبلا تصور می شد که نقش ویژه ای در رشد جنین طیور دارند. امروزه، تحقیقات نشان می دهد زمانی که نوع ویژه ای از کاروتینوئیدها مانند کانتازانتین در رژیم غذایی قرار گیرند می توانند ظرفیت آنتی اکسیدان تخم ها را افزایش دهند.
کاروتینوئیدها به کاروتن ها، کاروتینوئیدها، که اکسیژن را در مولکول ها حفظ نمی کنند، و زانتوفیل ها یا اکسی کاروتنوئیدها تقسیم می شوند. کاروتن ها منابع غنی ویتامین آ هستند. با این حال، فقط کمتر از 10 درصد کاروتینوئیدهای شناخته شده می توانند به ویتامین آ تبدیل شوند. نقش کاروتینوئیدهایی که پروویتامین نیستند باید مشخص شود، اگرچه نقش و عملکردهای مهم و اساسی آن از جمله فعالیت های آنتی اکسیدانی، علامت دهی سلولی و تنظیم عامل رونوشت، پیشرفت تفاوت سلولی، تنظیم تکثیر سلولی و ویژگی های رنگ طبیعی مشخص شده است.

نقش کاروتینوئیدها در ظاهر پر و بال طیور
به نظر می رسد که ظاهر جذاب و دفاع ایمنی می تواند به وسیله کاروتینوئیدها تعیین شود؛ این فرض وجود دارد که کاروتینوئیدها بر رنگ و ظاهر طیور نر و سلامت بیشتر آن ها موثر باشند.
وجود کاروتینوئید در پرندگان ماده غیر اهلی زیبایی پرهایشان را بیشتر کرده است. در نتیجه فقط در طیور سالم و مناسب است که کاروتینوئید مستقیما بر پرها تاثیر می گذارد. هرگونه مشکل مثل انگل، استرس اکسیداتیو ونقص های رژیم غذایی می تواند مصرف کاروتینوئیدها برای سلامت طیور را کاهش دهد و برای حل بیماری به کار گرفته شود و در نتیجه زیبایی پرها نیز کاهش یابد.

جذب کاروتینوئید
هرچند که شناخت ما از جذب کاروتینوئید در گونه های طیور کافی نیست اما به نظر می رسد که کاروتینوئید در تهی روده آن ها جذب می شود. شکل 1 شمایی کلی از جذب کاروتینوئیدها در روده را نشان می دهد. بعد از هضم غذا، کاروتینوئیدها از طریق هضم آنزیم ها، از جمله آنزیم لیپاز، از رحم بیرون می آیند.