وزن مناسب لاشه استحصالی مرغ

بحث مرع سایز و وزن مرغ و فرهنگ سازی آن در بازار مصرف چند زمانی است که میان دولتمردان و تولیدکنندگان و مصرف کنندگان ( کمتر ) مطرح شده است اما متاسفانه هنوز به نتیجه ای نرسیده و اگر هم جایی در حال اجرا و مصرف است ، در اقلیت بوده و نمی توان به عنوان یک پیروزی در فرهنگ سازی به آن اشاره کرد. تولیدکنندگان نیز در جای خود نسبت به سود افتصادی آن دلایلی مطرح می نمایند که خود جای پیگیری دارد.
در این نوشتار که به دست یکی از کارشناسان صنعت تهیه شده است به بحثی در این خصوص می پردازیم.

۱) افزایش وزن در مرغ گوشتی ناشی از افزایش طول دوره پرورش به دلیل عدم هماهنگی بین رشد عضلات و رشد اندام های حیاتی باعث اختلالات قلبی و عروقی پرنده شده و در نتیجه افزایش بیماری، تلفات و نیاز به مصرف دارو را باعث می گردد که این مسئله علاوه بر افزایش هزینه های مرغدار، سلامت مصرف کنندگان را نیز به خطر می اندازد.

۲)در پرورش طولانی مدت مرغ گوشتی، تولید چربی در بدن پرنده بیشتر شده بنابراین افزایش وزن به دست آمده ناشی از افزایش در چربی خواهد بود که این امر مشکلات متعددی را به همراه دارد. از جمله این که ضریب تبدیل خوراک به چربی در مقایسه با تبدیل خوراک به گوشت بالاتر است یعنی این که پرنده برای تولید هر گرم چربی در بدن خود خوراک بیشتری نسبت به تولید گوشت مصرف می کند که این مسئله علاوه بر زیان اقتصادی مرغدار به دلیل این که چربی لاشه فساد پذیری سریع تری دارد می تواند منجر به بوی نامطبوع در گوشت مرغ در طول مدت نگهداری شده و بازار پسندی محصول را به شدت کاهش دهد از طرف دیگر به دلیل دور ریز چربی های لاشه در موقع مصرف، ضرر مصرف کننده را نیز به همراه خواهد داشت.

وزن مناسب لاشه استحصالی مرغ
تمام سموم مصرفی موجود در خوراک در گوشت مرغ باقی مانده و جزء سموم انباشتی می باشند یعنی با افزایش سن در بدن انباشته تر شده و غلظت آنها در گوشت افزایش می یابد.
بنابراین با عرضه مرغ به بازار در سنین پائین تر می توان  مطمئن تر بود که غلظت آلاینده ها در گوشت مرغ پائین تر از مرغان مسن باشد.
اکثر سموم و آلاینده ها در بافت چربی تجمع می کنند و با افزایش سن جوجه میزان بافت چربی در لاشه افزایش می یابد و در صورت مصرف مرغان سنگین تر(مسن تر) احتمال ورود این سموم به چرخه تغذیه انسان افزایش می یابد.
با کاهش سن پرورش از 7 هفته(49 روز) به 6 هفته(42 روز)  و 5 هفته(35 روز) تعداد دفعات جوجه ریزی از 5/2 بار به ترتیب به 8/5  بار و 6/5  بار در سال افزایش می یابد.

مزایای اقتصادی و فنی کاهش سن پرورش جوجه
1- افزایش تعداد دفعات جوجه ریزی در سال مزایای زیادی را در بر دارد:
•حداکثر شدن  استفاده از سرمایه گذاری های ثابت انجام شده
•کاهش درصد هزینه های استهلاک ساختمانها به کل هزینه ها
•کوتاه شدن دوره بازگشت سرمایه (افزایش بازده اقتصادی)
•کاهش نسبت هزینه های ثابت به کل هزینه ها در سال
•کاهش ریسک سرمایه گذاری

2-کاهش ابتلا به بیماری
هرچه دوره پرورش جوجه کاهش یابد احتمال درگیر شده گله به انواع بیماری ها بخصوص بیماری هایی از قبیل گامبورو که در جوجه های مسن تر اتفاق می افتد، کاهش می یابد. علاوه بر آن احتمال بروز بیماری هایی از قبیل سندرم مرگ ناگهانی، آسیت و بیماری هایی متابولیک در سنین بالا بیشتر است. این بیماری ها اتفاقاً جوجه های سنگین تر را در گیر کرده و اثرات مخربی بر ضریب تبدیل غذایی و سود مرغدار خواهد داشت.

3-بهبود ضریب تبدیل غذایی
با افزایش سن، وزن جوجه بیشتر می شود. از این رو نیازهای نگهداری جوجه افزایش یافته و برای میزان یکسانی از رشد(مثلاً 80 گرم رشد روزانه) در سنین بالا به مقدار خوراک بیشتری نسبت به سنین پائین مورد نیاز است. بهبود ضریب تبدیل غذایی یکی از مهمترین مزایای فیزیولوژیک کاهش سن پرورش می باشد که می تواند اثرات اقتصادی بسیار مهمی برای مرغدار و کل کشور داشته باشد.
-بهبود تردی و طعم گوشت
-کاهش چربی های لگنی و بطنی لاشه
– کاهش نسبت وزن پوست به لاشه
– افزایش قدرت خرید اقشار کم در آمد مردم برای خرید یک قطعه مرغ به دلیل سبک تر بودن لاش