کدام پد خنک کننده بهتر است

مطالعات گسترده ای به منظور مقایسۀ سیستم های تهویه با پد کاغذی و سیستم های تهویه با پد پلاستیکی صورت گرفته که نهایتاً نشان داده پدهای پلاستیکی از میزان خنک سازی کمتری برخوردار هستند . کاهش میزان خنک سازی ، افزایش هزینه های اولیۀ تولید ، و لزوم ایجاد روزنه هایی در داخل محوطه به منظور افزایش خنکی از نتایج استفاده از پدهای پلاستیکی در سیستم های تهویه است .
طی 30 سال گذشته، تغییرات اندکی در رابطه با پدهای خنک کننده در صنعت مرغداری رخ داده است نظیر زاویۀ شیارها (15 x 45 درجه در مقابل 30 x 30 درجه) ، پوشش لبه ها، و ضخامت پدها اینکه 4 یا 6 اینچ باشد (10 یا 15 سانتیمتر) اما در اکثر موارد خنک سازی همانند دهه های قبل است . اخیراً در بازار پدهای پلاستیکی مورد استقبال قرار گرفته اند . در واقع بسیاری تصور می کردند که پدهای پلاستیکی نسبت به پدهای کاغذی دوام بیشتری داشته باشند ، آسانتر تمیز شوند و نسبت به آب کیفیت پایین مقاوم تر باشند . در حالیکه پدهای پلاستیکی به ظاهر مطلوب تر از پدهای کاغذی هستند ، دلایل خوبی هم در خصوص استفادۀ متداول از پدهای کاغذی وجود دارد .

سیستم تهویه با پد پلاستیکی

طراحی و ساخت
هرچند که اینگونه به ظاهر نمی آید ، اما مهندسی قابل توجهی در طراحی و ساخت پدهای خنک کننده کاغذی مدرن به کار رفته است . ابعاد شیار پدها بایستی به گونه ای طراحی شود که نه تنها منجر به افزایش خنک سازی شود بلکه مقاومت در برابر جریان هوا را نیز کاهش دهد بدین ترتیب بازدهی فن ها بالا می رود . این تکنیک در واقع یک جور متعادل سازی ظریف است . هرچه ابعاد شیار کوچکتر باشد خنک سازی بهتری هم صورت می گیرد اما در مقابل مقاومت در برابر جریان هوا نیز بیشتر می شود و احتمال جرم گرفتن منافذ پدها توسط آبی  که بر روی پد جریان دارد هم بیشتر می شود . زاویۀ شیارها نیز بایستی به نحوی طراحی شود که جریان آب بر روی پد به خوبی برقرار باشد به گونه ای که سطح پدها تمیز باقی بماند و در نتیجه منجر به افزایش سرعت باد تولید شده توسط فن ها گردد . می توان گفت بررسی فنی و مهندسی کاغذ بهترین راهکار محسوب می شود . پدهای کاغذی به گونه ای با صمغ پوشانده شده اند که نه تنها سخت و محکم و بادوام هستند بلکه در عین حال “نرم” و به گونه ای نفوذ پذیر و متخلخل هستند که آب با خاصیت موئینگی به راحتی می تواند در سراسر پد نفوذ کند. خاصیت موئینگی در افزایش خنک سازی بسیار تأثیرگذار است . در وهلۀ اول، احتمال وجود نقاط خشک بر روی پد را کاهش می دهد .
دوم آنکه این خاصیت موئینگی به کاغذ این امکان را می دهد که مقدار قابل توجهی آب را جذب و در خود نگه دارد . به این ترتیب یک فوت (30 سانتیمتر) از یک پد کاغذی 5 فوتی (5 / 1 متری) می تواند حدود 6 / 0 گالن (3 / 2 لیتر) آب در خود نگه دارد . این بدین معنی است که وقتی پمپ آب خاموش شود ، پد کاغذی قادر است تا 10 – 15 دقیقه همان میزان خنک سازی را داشته باشد و تا 30 دقیقه بعد قادر است یک خنک سازی نسبی داشته باشد .

طراحی مشابه با خنک سازی متفاوت
اگرچه طراحی سیستم های خنک سازی پدهای پلاستیکی مشابه پدهای کاغذی است ، اما چند تفاوت فاحش وجود دارد . یکی از تفاوت های قابل توجه این است که به جای شیارهای صاف و یک در میان ، شیارهای خمیدۀ یک در میان و یا U شکل دارند . منافذ کوچکی که بر روی شیارها وجود دارد هم منجر به افزایش سطح پد می گردد و هم جریان آب بر روی پد را تسهیل می بخشد . خاصیت موئینگی در پدهای کاغذی به این معنی است که لزومی به آب رسانی مستقیم به هر سانتیمتر مکعب از پد وجود ندارد ؛ تنها یک جریان آب بر روی پد کافیست تا چند سانتیمتر از دو طرف جریان آب را خیس و نمناک سازد اما این خاصیت در پدهای پلاستیکی مشاهده نمی شود . در پدهای پلاستیکی به منظور خیس شدن کامل پد بایستی جریان آب بسیار بیشتر از آب مورد استفاده در پدهای کاغذی باشد .

خنک سازی بهتر با پدهای کاغذی
به منظور در ک بهتر تفاوت میان پدهای کاغذی و پدهای پلاستیکی، بررسی و پژوهشی به عمل آمد . در یکی از مرغداری های گوشتی ایالت جورجیای شمالی امریکا ، پد کاغذی سیستم تهویه را با پد پلاستیکی به ارتفاع 5 فوت (150 سانتیمتر) و 6 اینچ (15 سانتیمتر) ضخامت جایگزین کردند . تمامی مشخصات و ابعاد پد پلاستیکی با پد کاغذی متداول ، مشابه بود . به منظور توزیع یکسان آب بر روی سطح پد ، یک پد کاغذی با ضخامت 5 سانتیمتر بر روی پد قرار داده شد . همانطور که انتظار می رفت ، میزان خنک سازی پد پلاستیکی در مقایسه با پد کاغذی کمتر بود (نمودارهای 3،2،1) . در طول یک هفتۀ گرم که دما به 100 درجۀ فارنهایت (8 / 37 درجۀ سانتیگراد) می رسید ، پد پلاستیکی تقریباً 5 درجه میزان خنک سازی کمتری در مقایسه با پد کاغذی داشت .

کدام پد خنک کننده بهتر است.

تأثیر افزایش رطوبت
کاهش میزان “خنک سازی از طریق تبخیر” همیشه به معنی کاهش چشمگیر “خنک سازی طیور” نیست . در دمای بالا، به منظور پایین آوردن دمای محیط درون ساختمان ، خنک سازی از طریق تبخیر با افزایش انتقال گرما از طیور به محیط صورت می گیرد . نقطه ضعف این روند آن  است که خنک سازی به بهای افزایش رطوبت به دست می آید . به ازای یک درجه خنک سازی ، رطوبت مربوطه تقریباً 5 / 2 درصد افزایش می یابد اما این افزایش رطوبت موجب کاهش توانایی پرنده در خنک سازی از طریق از دست دادن آب می شود . بنابراین علیرغم اینکه ما دمای هوای محیط داخل ساختمان را پایین آورده ایم اما با بالا بردن رطوبت پیرامون ، بر روی خنک سازی پرنده اثر معکوس گذاشته ایم .
در خصوص پدهای پلاستیکی ، هر چه دمای داخل ساختمان بالاتر باشد رطوبت به میزان چشمگیری کاهش یافته و در نتیجه روند از دست دادن گرما را برای پرنده تسهیل می سازد . حال سؤال اساسی این است که خود طیور در سیستم های خنک کننده با پدهای کاغذی بهتر گرما را از دست می دهند یا پدهای پلاستیکی ؟ در پاسخ باید گفت به میزان دمای داخل ساختمان در یک روز گرم تابستانی بستگی دارد !

کدام پد خنک کننده بهتر است

میزان پایین از دست دادن گرما
هدف اصلی هر سیستم خنک کننده نگه داشتن دمای ساختمان بر روی 4 / 29 درجۀ سانتیگراد و یا حتی کمتر از آن در زمانیست که هوای بیرون گرم و نامطبوع است . با افزایش دما به بالای 29 درجه میزان خنک سازی طیور از طریق جابجایی هوا به طرز بحرانی کاهش می یابد به طوریکه دمای بالای 32 درجه سانتیگراد احتمال خطر مرگ و میر طیوری که در سن عرضه به بازار هستند را افزایش می دهد . در طول مدتی که دمای هوا بسیار بالا بود هر دو سیستم کاغذی و پلاستیکی در نگه داشتن دمای زیر 85 درجۀ فارنهایت (29 درجه سانتیگراد) موفق بودند اما در مجموع سیستم خنک کننده با پد کاغذی در پایین آوردن دما تا حدود 80 درجۀ فارنهایت (7 / 26 درجۀ سانتیگراد) موفق تر عمل می کرد . مشکل استفاده از پدهای پلاستیکی در این بود که در روزهای بسیار گرم اگرچه سعی در نگه داشتن دمای زیر 85 درجۀ فارنهایت (29 درجه سانتیگراد) بود اما دمای درون ساختمان معمولاً بین 85 تا 90 درجۀ فارنهایت (29 تا 32 درجۀ سانتیگراد) در نوسان بود .

به هدر رفتن آب
یکی دیگر از مضرات پدهای پلاستیکی به هدر دادن آب است . از آنجاییکه به منظور تضمین مرطوب بودن کامل پد پلاستیکی، نیاز به پاشیدن آب بیشتری در مقایسه با پد های کاغذی وجود دارد ، آب بیشتری نیز بر روی زمین هدر می رود . اگرچه با کم کردن شدت جریان آب از میزان آب هدر رفته نیز کاسته می شود اما از سوی دیگر میزان خنک سازی نیز کمتر می شود . البته بایستی خاطر نشان کرد که پدها به گونه ای نصب شده اند تا حجم عظیمی از آب را به گونه ای به گردش در آورند تا پدهای پلاستیکی به خوبی مرطوب شوند .
عامل دیگری که حائز اهمیت است وزن پدهای پلاستیکی است که بسیار بیشتر از پدهای کاغذی است در نتیجه پدهای پلاستیکی در سیستم هایی بایستی نصب شود که قادر به تحمل این وزن اضافی باشد .

تجمع جرم وگرد و خاک
جالب است بدانید که در پدهای کاغذی به مرور زمان با انباشتگی و تجمع گرد و خاک ، خنک سازی هم بیشتر می شود . این امر الزاماً به واسطۀ تجمع گرد و خاک و جرم در پد نیست بلکه علت آن افزایش و بهتر شدن جذب آب به واسطۀ افزایش جرم است . هر چند که این افزایش در خنک سازی کم و ناچیز است . نکتۀ حائز اهمیت در این میان آنست که اگر چه با جرم گرفتن پدها میزان خنک سازی هوا افزایش می یابد اما جریان هوای تولید شده از پد کاهش یافته و در نتیجه خنک سازی طیور نیز کاهش می یابد .
میزان جرم گیری یک نمونه پد پلاستیکی پس از گذشت یک سال

در پایان می توان گفت که پدهای پلاستیکی برای استفاده در مرغداری مناسب نیستند . بسیاری از تولید کنندگان از میزان خنک سازی کمتر و افزایش هزینه تولید شکایت می کنند . البته گفته می شود در صورتیکه ذخیرۀ آب فراوانی در اختیار تولید کننده باشد تا پد را آبیاری کند ، پد پلاستیکی می تواند یک انتخاب مناسب باشد .